गजल

जानै दिन्न छेक्छु बाटो आजचाहिं छोड्ने छैन
हाकाहाकी हुन्छ कुरा अन्त कतै मोड्ने छैन

एक कोठा तिमी र म हुने छैन अरू कोही झ्याल ढोका बन्दै हुन्छन् पर्दा मात्र जोड्ने छैन संकोचमा के जेलिन्छौ मर्द मान्छे भएर नि खुलम खुला भैदिन्छु बर्को घुम्टो ओढ्ने छैन खडेरीकी धर्ती भा'छु बर्षातलाई पर्खिएकी बाढी नै आओस यौवनको बाँध तोड्ने छैन भन कृष्ण ! नबुझ्या कि नबुझेको जस्तो गर्‍या आफै बुझ्नु मेरा कुरा मैले मुख फोड्ने छैन । २०६६ जेठ १८, कोटेश्वर, काठमाण्डु ।